پوست هندوانه

قسمت سوم : روشهای جدید

نویسنده : محمد جواد

من جراح ومتخصص مغز واعصاب از دانشگاه کالیفرنیا هستم . الان هم مشغول

شستشو و استریل کردن دستهایم هستم .

صدای متخصص بیهوشی رو میشنوم که می گه : آقای دکتر بیمار چه مدتی

باید بیهوش باشه ؟

جواب می دم یک ربع ، من ده دیقه ای مخش رو پیاده و سوار می کنم .

با خودم میگم مردک احمق این همه با من کار کرده هنوز نمی دونه که من

ده دیقه ای یه مغز عمل می کنم .

وارد اتاق عمل می شم همه چیز آمادس ، پرستارها دور تخت بیمار که

بیهوش شده ایستادن دلر رو برمی دارم و چند بار روشن و خاموش می کنم

هو هو هو !

نوک مته دلر رو روی سر بیمارقرار می دم و آماده شکافتن جمجمه می شم .

آخ دل پیچم دوباره شروع می شه . دیشب در جشن تولد مادر بزرگم ،

زیاده روی کردم .

به طرف در اتاق عمل می دوم . بیرون می آم ، یه راست می رم تو دستشویی ! .

خیلی خوبه که مهندس سازنده بیمارستان شعورش رو داشته که بخشهای

مرتبط باید در کنار هم باشن .

اکه هی ! آب قطع شده آفتابه رو ازلای در بیرون می فرستم و داد می زنم : یکی

این آفتابه رو پر کنه .

وقتی از دستشویی بر می گردم اولین کاری که انجام می دم شستشو و

استریل کردن دستهاست . اما آب قطع شده !

راستش رو بخواید دستهای ما پزشکها همیشه تمیزه ! از خیر شستن دستها م

می گذرم وارد اتاق عمل می شم .

یک ربع بیهوشی بیمار تموم شده وبیمارمحترم مثل بز کوهی روی تخت نیم خیز

شده ! یکی از پرستارها می گوید : آقای دکتر زنگ بزنم متخصص بیهوشی بیاد ؟

می گم : نه . ما پزشکهای جدید همیشه یه راه ابداعی برای کارها داریم .

اصولا نصف علم پزشکی اینه که بتونی حواس بیمارتون رو پرت کنی .

می گم عزیزم من دکتر گالیله هستم و می خواهم شما رو با یک روش جدید و

بدون درد بی هوش کنم ، لطفا به چشمهای من خیره بشید : هشت ، شش،

هفت ، چهار، پنج ، یک .

یه اعتراف برای شما خوانندهء عزیز بکنم اون هم اینه که من از دوران ابتدایی

ریاضیم ضعیف بود و از هرچی عدد و رقمه متنفرم .

پرستار که پشت سر بیمار ایستاده با فرمان من کپسول بیهوشی رو به ملاج

مبارک بیمار محترم می کوبه وبیمار با آرامش هر چه تمام تر بیهوش می شه .

حالا من می تونم جراحیم روشروع کنم .