پوست هندوانه

قسمت هفتم :مراسم  تدفین

نویسنده : محمد جواد

می رن آدم ها از اون ها فقط خاطراتشون به جا می مونه .

این صدای من است که جلو جنازه می خوانم . جنازه بر روی دوش مردم

داخل قبرستان به سمت سرای ابد یش در حال حرکت است و در جلو ،

پسران مرحوم در حال حرکتند ومرده مرده گریه می کنند .

ادامه می دهم : یکی ازمردان نیک روزگار از دست ما رفت مردی سخاوتمند

ونیکوکار که دست ضعفا و مستمندان را می گرفت ، درامر خیر وبرقراری صلح

و صفا ید طولی داشت این آقا مصطفی .

نیش مردم بازمی شود .من هم میدانم آب ازدست مصطفی نمی چکید ،

درتعجبم چطوربه عزراییل جان داد ، این بابا از پشت د ست شیطان را بسته بود ،

اما من باید خوبیهای میت را بگویم حالا اگرمرحوم ملعون است وخوبی ندارد

گناه من چیست ؟

آقا مصطفی یک عمر ازسر و کول مردم بالا رفته اما بالاخره مردم جنازه را روی

زمین می گذارند . مردم صف می کشند و آماده نماز می شوند .

جل الخالق ، مصطفی کفن پوش نیم خیز می شود و می نشیند .

مردم با دیدن این صحنه دوتا پا دارند ، دو تا پای دیگرهم قرض می کنند و هر

کدام به سمتی فرار می کنند .

جناب عزراییل هم حریف این مصطفی نشد .

این ملعون خصیص جان به عزراییل  نداده بود ، فقط چند ساعت سنگا لیزاسیون

شده بود .

این ملعون چند باردست منو توی پوست گردو گذاشته بود و پول منو خورده بود .

امروز از صبح من الاف این بابام ،از بس که پشت بلند گو  شعر خواندم گلویم

پاره شد .

حالا که ماهی به دمش رسیده ، این مصطفی داره موش می دوانه .

با آ جری که روی زمین افتاده بود ضربه ای به سر میت محترم کوبیدم .

آقا مصطفی دراز به دراز افتاد . اینجا آرامستان است هر کس که اینجا می آید

باید آرام بگیرد وگرنه آرامش را به او می بخشیم .

پشت میکروفن فریاد می زنم حضار عزیز تشریف بیاورید ، خودم کشتمش ،

جای نگرانی نیست ، میت الان آماد ست ، خواهشمند م جهت ادامه مرسم

تدفین تشریف بیاورید ، درست نیست میت روی زمین معطل بماند .

و به این ترتیب مراسم تدفین به خوبی وخوشی ادامه پیدا کرد .